Le Mont Ventoux

Verslag van CC-lid Jochen Dewachter:

5u in de morgen, de wekker gaat en het is nog pikdonker op de camping in Mazan, een klein dorpje in het zuiden van Frankrijk. Velen zouden je zot verklaren om op reis zo vroeg op te staan. En waarom? Om de Mont Ventoux te beklimmen.
Om 6u ’s morgens vertrokken Johan en ik richting Bédoin. Eerder deze vakantie waren we al op verkenning gegaan samen met Lieven Vandenbulcke en hadden we onze kale vriend via Malaucène al eens met z’n drieën getrotseerd. We wisten dus waar we aan toe waren. Aan de voet was het nu 19 °C en er stond een licht voelbare wind (30 km/u).
Het begin van de berg via Bédoin ging zoals verwacht vlot, éénmaal goed en wel in het bos (6 km) begon het échte labeur. Stukken van 11% kropen brandend in de benen en meer en meer begon je te verlangen naar het gekende punt: Chalet Renard. Na 15 km zwoegen kwamen we er eindelijk aan, verdwenen de bossen en begonnen we aan het kale stuk van de berg. Dit ging behoorlijk vlot tot we de laatste twee kilometers bereikten en je je tempo zo naar beneden zag gaan.
De laatste loodjes wogen echt het zwaarst, maar éénmaal boven was het één en al euforie. Een uitzicht om U tegen te zeggen en een onbeschrijfelijke gevoel van overwinning. En dit samen met onze lieftallige vrouwtjes, Lisa en Annia, die meereden met de auto om te supporteren en ons te bevoorraden. Daar deden we het dus voor, hiervoor zijn we terecht om 5u opgestaan.